El Salvador en Honduras – Dag 16

23 november 2018

Oeps dat is vroeg. De wekker gaat al om 4.45 uur. 5.30 uur vertrekken we. Wat een tijd. Zeker vergeleken met de rest van de vakantie. Meestal vertrokken we rond 8 uur. Voelt iets meer als vakantie.

Na ongeveer 1,5 uur rijden komen we aan in La Ceiba. Daar ligt de boot klaar voor vertrek naar Cayos Cochinos, oftewel de varkenseilanden. Het schijnt dat men een varken in de vorm van deze eilandjes ziet vanuit de lucht. Bij mij ontbreekt deze verbeeldingskracht volledig. Zie er alleen eilandjes in. Maar wel hele mooie eilandjes. De groep bestaat uit 2 iets grotere eilandjes en 13 kleine koraal eilandjes.

Ik hoef niet bang te zijn dat we nat worden tijdens de boottocht. Bij mijn poging om in te stappen komt de eerste de beste golf gelijk over mij heen. Ik ben dus gelijk door en door nat.

Na ongeveer 40 minuten varen komen we aan bij het eiland waar het informatiecentrum staat. Hier krijgen we een korte uitleg wat wel en niet mag tijdens het snorkelen. Ook moeten we al onze sieraden af doen. Het schijnt dat barracuda’s dat interessant vinden en er op af komen.

Het koraalrif bij Honduras, Belize en Mexico is het op één na grootste ter wereld (Het Great Barrierrief bij Australië is het grootste).

Voor één van de eilandjes springen we met onze snorkelsetjes het water in. En het is gelijk een andere wereld. Allerlei verschillende soorten koraal met daartussen de mooist gekleurde visjes. En soms zwem je tussen een school van honderden kleine visjes. De grotere visjes zie je niet in grote scholen. Je merkt dat wanneer je stil blijft hangen er steeds meer visjes tussen de rotsen en het koraal vandaan komen. Ik kan dit wel uren volhouden.

Helaas moeten we na een uurtje weer de boot op. Een stukje varen en dan gaan we weer van boord. Eerst weer door een hoop viezigheid aan de kant. Daarna op zoek naar de purple snake. De enige plek waar deze boa soort leeft. De gids weet precies waar we moeten zijn en heeft de slang zo gevonden. Mooi om in de boom te zien. Maar de slang wordt ook vastgehouden om beter te laten zien. Dat vind ik dan weer minder.

We stappen de boot weer op. Nu naar het laatste eilandje. Een koraaleilandje waar we van onze lunch genieten. Wat is het toch bijzonder dat we dit soort ervaringen mee mogen maken.

En dan zit ons dagje er helaas weer op en beginnen we aan de trip terug naar het hotel. Eerst weer met de boot. En dit tripje eindigt precies zoals het begonnen is. Bij het uitstappen en grote golf over me heen. Dus weer kleddernat. Nu is het minder fijn. De trip met de bus duurt bijna 2 uur en met een nat spijkerbroekje zit dat niet echt comfortabel. Maar met het mooie snorkeltripje in gedachte vervaagd het vervelende gevoel snel.

Vanavond is onze laatste avond in Honduras. En zoals gebruikelijk eten we met de hele groep en krijgt onze gids Igor, na een grappige toespraak van Koen, zijn fooi.

Het gekozen restaurant was wel het minste van de hele reis. Wat een herrie zeg. Boven, voor en achter ons drie soorten muziek. Waarvan de ene box nog harder stond dan de andere. Je kon bijna geen woord met elkaar wisselen. Het eten was wel prima.

Een deel van de groep heeft nog niet genoeg van de muziek en blijft nog even hangen. Wij lopen met de rest terug naar het hotel. Gelukkig niet alleen want op de heenweg had ik niet echt opgelet. En ronddwalen ’s avonds laat in Tela staat niet als “must do” tip in de reisgidsen aangegeven.