24 november 2018
Een relaxte vertrekdag. Voor mijn gevoel vertrekken we eigenlijk altijd midden in de nacht. Of ’s avonds laat. Zodat je eerst nog een dag in de stad of bij het hotel rondhangt. De tijd vandaag, 10 uur, is prima. Ontbijtje, laatste spullen inpakken en klaar voor vertrek.
Het is ongeveer 2 uurtjes rijden maar het vliegveld van San Pedro de Tula.
Daar nemen we afscheid van Christine. Zij gaat in haar eentje 7 maanden door Midden-Amerika reizen. Huis verkocht en baan opgezegd. Spannend en stoer.
Ook tegen Igor zeggen we alvast gedag. Hij komt nog wel naar de vertrekhal maar dan zijn wij, als het goed is, al weg.
Het vliegveld is niet groot. We lopen een beetje rond en opeens zie ik Henk niet meer. En je gelooft het niet, maar hij heeft een t.v. gevonden waar Ajax live op wordt uitgezonden. Het moet n
iet gekker worden. En ik maar denken dat hij op het toilet zat.
Rond de geplande tijd om te boarden wordt het opeens rumoerig in de hal. De vlucht blijkt vertraagd te zijn. Normaal niet zo’n probleem maar met 1,5 uur tijd om over te stappen en 2 uur vertraging sluit het schema niet zo goed meer op elkaar aan. Dat wordt dus rennen.
Op het moment dat ik meer info over de vertraging na wilde vragen, kreeg ik opeens een benauwd gevoel in mijn keel en begon te hoesten. Maar wat bleek, niet alleen ik maar het hele stuk met mensen waar ik stond begon te hoesten en gek te doen. Heel vreemd. Ik schrok er wel van. Gelijk weggelopen en een halve liter water gedronken. Voor de veiligheid. Je weet maar nooit wat er blijft hangen. Het was wel vreemd. Binnen 10 minuten was bijna de hele vertrekhal leeg. Alleen de mensen van de vertraagde vlucht stonden er nog. Winkeltjes werden gesloten en de meeste personeelsleden liepen met hun gezicht afgedekt rond. Onze groep zat meer met de vertraging. Maar ik dacht, vertel mij eerst maar eens wat ik heb ingeademd. Kon er helaas, ook na veel zoeken op twitter niets over vinden. Zelf wel alles een band om mijn neus en mond gedaan. Uiteindelijk heb ik te horen gekregen dat het waarschijnlijk iemand is geweest die met pepperspray heeft gespoten. Nou, laten we het daar maar op houden.
De vlucht verliep verder prima. En we kregen alle medewerking van het personeel. Onze groep mocht er als eerste uit. Op het vliegveld werden we door de medewerkers in Panama van gate 23 naar gate 5 gestuurd.Het was een flink stukje rennen. Maar we hebben het met z’n allen gered. Voelde wel lekker eenmaal geïnstalleerd in het vliegtuig.
Na een paar filmpjes en zelfs nog 2 uurtjes slaap komen we na 11 uur alweer aan in Nederland.
En wat blijkt, zelfs de bagage staat op de band. Dat had ik echt niet verwacht met de korte overstaptijd. Had al ingecalculeerd dat de bagage thuis zou worden afgeleverd.
Blijft altijd vreemd, na 2 weken ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds met elkaar te zijn opgetrokken, zie je elkaar na vandaag waarschijnlijk nooit meer.
Maar gelukkig staat mijn schoonvader wel weer, net zoals altijd, netjes op tijd op ons te wachten.
Op naar huis. Een klein uurtje rijden (zonder files dan). En weet je wat zo fijn is? Bij thuiskomt blijkt de hele boel geverfd te zijn. En het enige wat ik er van merk is dat alles er zo mooi uitziet. Verder is alles keurig netjes opgeruimd en schoongemaakt. Natuurlijk wist ik wel dat ze aan de slag zouden gaan. Heb zelfs nog een aantal keer vanuit El Salvador en Honduras geld overgemaakt. Voor nieuwe potten verf en andere spullen.
Bedankt familie.
Ik ben thuis gelijk aan de slag gegaan met wassen en opruimen. Dat geeft toch wel een fijn gevoel als alles gelijk weer is opgeruimd.
’s Avonds in bed denk ik aan de weken die voorbij zijn gevlogen en waar ik ontzettend van heb genoten. Veel gezien, mensen ontmoet, actief bezig geweest en natuurlijk ook gerelaxt. Het was een geweldige trip door El Salvador en Honduras. Hoewel deze landen niet echt op de site van het Ministerie van Buitenlandse Zaken worden aangeraden als vakantieland. Heb ik hier tijdens de reis niets van gemerkt. Natuurlijk moet je je aan de adviezen houden en niets onverantwoords doen, de gevaarlijke gebieden niet opzoeken en niet in het donker over straat. Maar als je dit in gedachte houdt zijn deze 2 mooie, pure landen zeker de moeite waard.
gabiontdekt 