Snertwandeling in Polder de Nesse (Ouderkerk aan den IJssel)

Zaterdag 26 januari 2019

Gewapend met warme kleding, muts en waterdichte schoenen vanochtend rond 9:30 uur vertrokken naar Ouderkerk aan den IJssel. Voor de snertwandeling van het Zuid Hollands Landschap in Polder de Nesse.

Het beginpunt was even zoeken. En eigenlijk wist ik al dat het niet klopte, maar bij een parkeerplaats met een bordje van het Zuid Hollands Landschap stonden een aantal auto’s. En wat doe je dan, je begint te twijfelen aan jezelf en parkeert de auto bij de andere auto’s. Terwijl je eigenlijk al weet dat het niet klopt. En dat bleek ook zo te zijn. Het startpunt was nog een kilometer doorrijden.

Eenmaal daar aangekomen was het gelijk goed te zien. Een grote vlag van het Zuid Hollands Landschap en een medewerkster die ons al stond op te wachten.

Na een korte introductie vertrok de groep van 20 man.

De wandeling start vanaf Schaapjeszijde en we volgen de Zwarte Stern route. Door de polder de Nesse die nog niet zo lang geleden opnieuw is ingericht. Er is veel moeite gedaan om de omstandigheden voor de weidevogels te optimaliseren. Hoog water, (groot verschil met de naastgelegen polders), weinig tot geen bomen (gevaarlijk voor de grote roofvogels) en al het andere dat kan worden gedaan. En wat overblijft is een wijds uitzicht met wat struiken, veel water en een oudhollands landschap. En dat is juist de leefomgeving waar de weidevogels zoals de kievit, steltloper, scholekster, tureluur, wulp en grutto het liefst in broeden. Ook de zwarte stern komt hier voor en wordt ook als een weidevogel gezien, maar in tegenstelling tot de andere soorten, broedt deze vogel het liefst op het water. Zelf heb ik volgens mij nog nooit een zwarte stern in onze polders gezien, maar er schijnt hier een grote groep te broeden. Het liefst op nesten van krabbenscheer. En dat maakt het weer lastig want, krabbenscheer is zeer gevoelig voor vervuiling en staat inmiddels op de Rode Lijst van planten in Nederland.

Wanneer ik in onze polders rondloop dan denk ik vaak, dat is mooi er loopt een ooievaar, en oh wat leuk, en inmiddels niet meer zo bijzonder, een witte reiger. Maar dat is niet wat de beschermers in dit stukje natuur denken. Dit zijn namelijk allemaal vijanden van de weidevogels. Dus als het mogelijk is, dan proberen ze deze vogels niet in de buurt of in het gebied te laten broeden.

Eén van de weetjes die onze gids vertelt is dat er in de Krimpenerwaard bijna geen bomen meer te vinden zijn van voor 1945. Al deze bomen zijn tijdens de oorlog gekapt en gebruikt voor o.a. brandhout.

Na een kleine 3 uur wandelen en ongeveer 7 kilometer komen we weer terug bij het beginpunt. Hier worden we opgewacht met een heerlijk kopje erwtensoep en roggebrood met katenspek. En dat is best lekker. Want ondanks dat ik het tijdens de wandeling niet echt koud heb gehad, merk ik nu ik binnen ben dat ik aardig begin te ontdooien.

Over een paar maanden, wanneer het broedseizoen weer begint, dan kom ik hier zeker nog een keertje terug. Op zoek naar de vogels waar ik nu al die enthousiaste verhalen over heb gehoord.