Klaar voor weer een nieuwe dag met onze roedel husky’s. Maar voordat wij zelf van een stevig ontbijt gaan genieten is het eerst de beurt aan de honden. Die hebben na deze koude nacht wel iets verdiend. Om half acht verzamelen we ons om soep uit te delen. Daarna zijn wij zelf aan de beurt. Gebakken eitjes met bacon en veel andere lekkere dingen.
Bij een hotel is het dan spullen pakken en vertrekken. Nu is het afwassen, opruimen en poep scheppen (gelukkig alleen van de honden). Daarna klaar voor vertrek. Nou ja nog niet helemaal. Eerst moeten de honden weer worden geknuffeld en klaargemaakt voor de nieuwe dag. Terwijl ze eerst nog rustig waren, worden ze steeds drukker. Ze trekken, blaffen en huilen. Ze weten precies wat er komen gaat. Ze mogen weer van start en enkele seconden later schieten we uit de startblokken.
Daar gaan we weer. Door de besneeuwde wildernis. Op de sleedes tussen de boomtoppen door. Natuurlijk niet bij alle bomen, maar door de dikke laag sneeuw zien we soms alleen de topjes van de kleinere boompjes.
Sommige stukken gaan redelijk steil omhoog. Maar het grootste deel is over bevroren meren. Waar we genieten van weidse uitzichten. Het rijdt relaxed vandaag. Beetje remmen, maar vooral stil staan en genieten. Krakende sneeuw, rennende honden en stilte. Dit is wat je verwacht van een huskytocht. Maar eigenlijk is het veel meer. Het overweldigende gevoel valt niet te beschrijven.
Nog een laatste lunch bij een kampvuur. Worstjes op houten stokjes warm maken. Flatbread erbij en een sausje. Daar kan geen sterrenrestaurant tegenop.
Het voelt wel een beetje als afscheidsdiner. Nog een klein uurtje en dan zijn we weer bij de farm. En dan zit het er weer op. De honden worden voor de laatste keer losgekoppeld, krijgen nog iets te eten en dan nemen we afscheid voor onze “vrienden voor het leven”. Vanuit ons gezien dan, de honden zijn ons bij aankomst in de farm al weer vergeten.
Terug bij het hotel houden we de dikke kleren nog even aan voor een korte wandeling naar het meer. Maar dan slaat al snel de vermoeidheid toe. Twee van dit soort intensieve dagen in de kou. Dat merk je wel.
Na het eten gaat de rest weer op zoek naar het Noorderlicht. Bij mij is het licht om negen uur al uitgegaan. Het schijnt weer prachtig geweest te zijn. Helaas niet gezien. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
gabiontdekt 