De weg van de duizenden kasbah’s

Vandaag gaan we pas om 10 uur op pad. Half negen vertrek is prima. Maar een ochtendje rustig aan doen is ook wel eens lekker.

Het is vandaag maar een klein stukje rijden naar Aït Benhaddou. Volgens onze gids Abderrahim is er onderweg niet veel te zien.
We rijden langs de “Weg van de Duizend Kasbah’s. Regelmatig zie je hier dorpjes met een kasbah, lemen burchten die de inwoners bescherming boden tegen vijandige stammen en als opslagplaats voor de oogsten dienden.

We maken een stop bij een winkeltje waar ze allerlei producten met rozen als ingrediënt verkopen. Deze streek staat ook bekend om de rozen waar onder andere rozenwater vandaan komt.

Een paar honderd meter verder stoppen we weer. Nu voor een stop op een lokale weekmarkt. Interessant om te zien, mensen die hier hun eigen verbouwde producten verkopen. Geslacht vlees dat in de zon hangt te drogen en kippen die op elkaar in een kleine krat zitten. Ik vind vlees heerlijk, kan er ook echt van genieten. Maar aan de andere kant. Het dierenleed dat hieraan vooraf gaat voelt niet goed.

We doen weer inkopen voor de lunch. Deze keer stoppen we bij een benzinestation. Hier zit een terrasje boven op het dak. En hebben we een goed uitzicht op de omgeving.

Rond half 4 arriveren we bij Hotel du Sable. We lopen gelijk richting de kasbah’s. Er bevinden zich hier 7 kasbah’s bij elkaar. Deze staan sinds 1987 op de Unesco werelderfgoed lijst. De rivier Asif Mellah is volledig uitgedroogd. De brug waar we over lopen is dan ook niet echt nodig. Toch is het ontbreken van een brug in het verleden één van de redenen geweest (geen water of elektriciteit) dat de families die het fort bewoonden vertrokken zijn. Het fort raakte in verval. Op een gegeven moment hebben een aantal burgers zelf het initiatief genomen voor het herstel. En het ziet er nu prachtig uit. Deze omgeving is regelmatig gebruikt voor filmdecors. Zelf kan ik me er niets van voor de geest halen. Maar films zoals The Gladiator en The Living Daylights zijn hier opgenomen.

Nog een stukje gewandeld door het inmiddels bijna uitgestorven dorpje. Bij een tentje Berberkoffie gedronken. Koffie met cardomon, kaneel en lekkere koekjes en dadels erbij geserveerd.

Alle dagjestoeristen zijn weer met de bus naar de hotels terug en de toeristen die hier overnachten zitten allemaal al weer in het hotel.

De afgelopen dagen hebben we steeds met de groep gegeten. Hotels lagen afgelegen en er waren niet veel gelegenheden om iets te eten. Vandaag wel. Op Tripadvisor op zoek gegaan naar iets lekkers. En wat bleek we hoefden niet ver te zoeken. Direct naast het hotel zit een Chinees restaurant met goede recensies. Moet niet gekker worden, wat heb je gegeten in Marokko? Ehm…twee keer Thaïs en een keer Chinees.