Vandaag laten we de drukte van de steden achter ons en vertrekken naar Midelt. Een plaatsje tussen de Hoge en Midden-Atlas in. Ongeveer 230 km rijden. Al snel rijden we in bijna onbebouwde gebieden. Af en toe een dorpje met wat winkeltjes. Maar vooral veel schapen en geiten langs de weg.
We maken een eerste stop in Ifrane. Oftewel Afrika’s Klein Zwitserland. Ifrane is rond 1920 gebouwd en was bedoeld voor de Fransen om hier de zomer door te brengen. Het ligt op 1600m en de lucht is schoon en fris. Je ziet goed dat de bouwstijl heel anders is dan de rest van de gebouwen in Marokko. Het schijnt dat de laatste wilde Atlasleeuw of Berberleeuw hier heeft geleefd. Deze soort is uitgestorven door de grote jacht die op dit dier werd gemaakt. Zelfs de laatste leeuw is afgeschoten door een troffeejager. Het enige dat resteert is een beeld van een leeuw. Triest. Er zijn nog wel een aantal leeuwen in gevangenschap die worden gefokt om weer in het wild uit te zetten. Zou mooi zijn als dat lukt.
Daarna rijden we weer verder. Op een mooi plekje langs de rivier Oued Gigou eten we onze meegebrachte lunch op. Henk lekkere chocoladebroodjes en ik glutenvrij brood van Schar. Het moet niet gekker worden! Glutenvrij in Marokko.
Rond een uur of 3 komen we aan bij ons hotel in Midelt, Hotel Tadart. Ziet er allemaal prima uit. Groot, netjes en met een zwembad. Zelf heb ik het niet geprobeerd, maar als ik een aantal van omze groep mag geloven was het water heel erg koud. Zelf heb ik heerlijk het zonnetje genoten. Om 16.45 vertrekken al we weer, en even genieten van de zon is ook wel lekker.
De bus brengt ons in de buurt van een Berber dorpje. Hier wandelen we een stukje langs velden met appelbomen. Deze streek staat bekend om de appelproductie. Totdat we aankomen bij een paar lemen huisjes. Alles ziet er keurig netjes uit. Ezeltjes buiten, waslijntjes met schone was en kleine kinderen. Helaas zijn die wel gewend aan toeristen die geld geven. Ze lopen de hele tijd naast ons mee en vragen om dirhams.
Bij een gezin thuis krijgen we uitleg van hoe de Marokkaanse thee wordt gezet. Het is een echt theeritueel. Waarbij er gelukkig alleen uitleg wordt gegeven over het suikergebruik (heel veel) en de suiker zelf achterwege wordt gelaten. Met de gloed van de ondergaande zon over het dorpje wandelen we weer richting de bus.
Laatste stop van vandaag is bij een winkeltje waar alcohol wordt verkocht. Morgenavond slapen we in de woestijn en daar is geen alcohol te verkrijgen. Helaas wint de charme van de Marokkaanse / Islamitische cultuur het bij de meeste niet van een lekker glaasje wijn in de woestijn.
gabiontdekt 