De mooiste poort van Marokko

Bij het vertrek uit het hotel staat de stadsgids al te wachten. Hij probeert ons in het kort een indruk van Meknès te geven.

Om een indruk te krijgen van waar we gaan lopen, stoppen we eerst bij een uitkijkpunt. Vanaf hier hebben we een goed uitzicht op de medina.

Meknès groeide onder het bewind van Moulay Ismail uit tot een koningsstad. Tijdens de 50 jaar die hij aan de macht is geweest, heeft hij gigantische stadspoorten, moskeeën, verdedigingmuren en paleizen laten bouwen. De reden? Hij was verliefd op een Franse prinses en was niet goed genoeg om met haar te trouwen. En door het bouwen van alles wilde hij laten zien dat hij heel belangrijk was. Of het waar is? Ik weet het niet, het is in ieder geval een leuk verhaal.

Meknès staat bekend om zijn olijven en wijn. De heuvels en velden staan dan ook vol met olijfbomen en wijngaarden. Gisteren bij het eten waren er ook een aantal uit de groep die Marokkaanse wijn (rood, rosé en wit) hadden. Beviel goed volgens mij. De oogst voor komend jaar zal waarschijnlijk niet best zijn. Ook hier hebben ze problemen met het klimaat. Normaal had de eerste regen al gevallen moeten zijn.

De muren om de stad zijn 45km lang. En worden onderbroken door sierlijke poorten, zoals bijvoorbeeld De Bab el-Mansour. We lopen langs de Dar el-Ma en Henri es-Souani (Graan,- en wateropslag en de Koninklijke stallen). Stiekem heb ik nog wel iets van de graanopslag kunnen zien. Was op zoek naar een toilet en de bewaker was zo vriendelijk om me naar binnen te laten.

Na een half uurtje rijden komen we aan in Moulay Idrissi. De plek waar de eerst Arabisch-islamitische dynastie in Marokko is gesticht. Naast de vele kleurrijke steegjes is hier ook het graf van Idriss I te zien. Helaas alleen toegankelijk voor moslims, het mausoleum ligt namelijk in een moskee, en op een enkele uitzondering na zijn die voor niet-moslims niet toegankelijk.

Vanaf één van de terrassen hebben we een schiterend uitzicht over de stad en het mausoleum. Daarna wandelen we richting onze lunchplek een stukje buiten de stad.

Een mooi plekje met uitzicht op Moulay Idrissi. Er ligt een Nederlandse kaart. Denk dat hier wel vaker Nederlanders komen. Gelukkig staan er wel alleen Marokkaanse gerechten op de kaart. We kiezen een typisch Marokkaans gerecht, tajine met groente en kip.

En dan gaan we weer verder. Op naar Volubilis. De belangrijkste opgravingsplaats in Marokko. Een stad die ooit 12.000 inwoners gehad moet hebben en die door de grote aardbeving in 1755 grotendeels is verwoest. De meeste gebouwen dateren van de eerste 3 eeuwen n.C. De jaren dat de Romeinse keizer Claudius aan de macht was. Vanaf 1915 wordt er aan de reconstructie gewerkt. Inmiddels zijn er o.a. baden, oliepersen, een triomfboog en mozaïeken blootgelegd. Het liefst dwaal ik op dit soort plekken in mijn eentje rond. Geen gids die op wil schieten, geen mensen die ergens bij willen, maar gewoon proberen om in alle rust een voorstelling te maken van hoe het hier vroeger was.

Na een klein uurtje komen we weer bij de uitgang. Nog 2 uurtjes rijden en dan komen we aan in Fes. De volgende koningsstad.

Onderweg maken we onverwachts nog een stop bij Barrage Sidi Chahed. Deze gigantische dam (30km van Fes) is in 1990 gebouwd en kan 170 miljoen m3 water opslaan.

Het was een intensieve maar mooie dag.