Waar is de grootste moskee van Marokko gebleven?

Om 6 uur gaat de wekker. Heerlijk geslapen. Maar wel kort.

Vandaag gaan we al weer vroeg op pad. Half 9 vertrekken we naar de Grande Mosquée Hasan II, maar eerst ontbijten.

Het ontbijtbuffet ziet er prima uit. Keuze zat. De meegebrachte tarwevrije knackers kunnen dus nog even in de tas blijven.

Het ziet er buiten heel somber uit. De hele stad ligt in de mist. Dacht eerst dat het misschien smog was, maar blijkt toch mist te zijn.

De entree bij de moskee is 130 dirham (ca 13 euro). De toren van de moskee is het hoogste sacrale gebouw ter wereld. Dat moeten we dan maar geloven want er is echt helemaal niets van te zien. Alles ligt in de mist. Wel jammer. De locatie aan zee gecombineerd met de gebouwen schijnt erg mooi te zijn. Maar dit is ook mooi. Alleen anders. 7 jaar lang is er 24 uur per dag gewerkt om de moskee in 1993 in gebruik te kunnen nemen. Het bijzondere bij deze moskee is dat ook niet-moslims de moskee mogen betreden. Natuurlijk wel schoenen uit en op blote voeten. Marokko is ook bezig het zero-plastic beleid in te voeren. De tasjes voor de schoenen zijn niet van plastic maar van stof gemaakt. Het is goed dat er wereldwijd op dit gebied toch al veel veranderingen te zien zijn.

Onderweg maken we langs de snelweg een korte koffiestop. Voor de chauffeur is het gelijk de verplichte 20 minuten rustpauze.

We rijden door naar Rabat. Na de lunch is de eerste stop bij de Hassantoren en het Mausoleum van Mohammed V. De Hassantoren staat al meer dan 800 jaar op de heuvel boven de Wadi Bou Reng. In 1196 zijn ze begonnen met bouwen. Als onderdeel van een gigantische moskee. Na de dood van de opdrachtgever stopte de bouw. Een aardbeving in 1755 heeft bijna alles vernietigd. Alleen de zuilen van de moskee en de minaret zijn blijven staan.

Het mausoleum is gebouwd voor Mohammed V. En is opgetrokken uit wit Italiaans marmer. Met de mozaieken en het smeedwerk is het een schitterend gebouw. Erewachten houden de wacht bij de sarcofaag.

Het zal hier altijd wel druk zijn. Maar als dat een keer niet zo is, dan is dit helemaal een magisch complex.

Daarna op naar de Oudaïakasba. In de 10de eeuw is dit indrukwekkende poortcomplex gebouwd. De Jardin Andalou zorgt voor een mooie groene plek in de kasba. En stukje verder zit Café Maure. Verschillende terrasjes aan de rand van de kasba die over het water uitkijken. En natuurlijk niet te vergeten de wirwar van steegjes. Allemaal blauw-wit geverfd, Plantjes op de muren en de prachtige deuren. Helaas hadden we niet veel tijd. Maar had hier wel langer door willen brengen.