El Salvador en Honduras – Dag 3

10 november 2018

We vertrekken pas laat. Om 8.15 koffers klaar en 9 uur vertrek. Dat is een ontspannen begin van de dag.

Onze reisbegeleider is echt een reisbegeleider 3.0. De fooienpot kan gewoon worden overgemaakt. De info over onze reis en de excursies wordt per e-mail verstuurd. En onze foto’s kunnen we uploaden in One Drive. Maar daarnaast geeft hij ook overal een duidelijke uitleg bij. En dat is nog niet alles zelfs voor wi-fi in de bus heeft hij gezorgd.

Na de drukte van de stad achter ons te hebben gelaten komen we al snel in de natuur. Na een korte koffie,- en plasstop gaan we weer verder.

De weg verandert snel in een hobbelige zandweg die ons door suikerrietplantages voert. En op het eind van de weg wacht Puerto Barillas in Jiquilisco op ons. http://www.puertobarillas.com/welcome/ Een soort jachthaven waar allerlei boten worden gestald.

De kamers waren nog niet klaar. Dus eerst geluncht en daarna naar de kamers. De kamers liggen midden in het bos. Wij zitten in de boomhut. Beneden douchen en boven slapen. Met uitzicht op de boomtoppen. Echt heel bijzonder.

Na veel twijfelen tussen een boottour of kayakken gekozen voor de kayaktoer. Het was leuk, maar kayakken is niet echt één van mijn kwaliteiten. Op het brede water ging het uiteindelijk wel goed maar tussen de mangrovebossen was het toch wel heel lastig om alle takken te ontwijken. Geen krokodillen of andere dieren tegengekomen, maar wel lekker bezig geweest. Na ruim een uur zijn we weer terug bij het restaurant. Ik was blij dat ik bij Bas in de kajak zat. Anders had ik waarschijnlijk nu nog voor de steiger gelegen.

De groep die met de boottour mee was geweest had, naast de mooie natuur, ook niet veel gezien

Even een drankje en op naar de boomhut. Op het balkon luisteren naar alle geluiden van het bos.

Omdat het park zover buiten de bewoonde wereld ligt eten we in het restaurant van het hotel. Lekker dichtbij zou je zeggen, maar de huisjes liggen echt verscholen in het bos. Een minuut of 10 lopen. In het donker. Niet het Nederlandse donker. Maar El Salvadoriaans donker. Je ziet geen hand voor ogen. Onderweg zie ik een paar keer oogjes van dieren, die oplichten door de zaklantaarn. Ook stappen we bijna op een dikke pad die midden op het pad zit.

De keuze voor het diner is beperkt; vlees, kip of vis. Verstandig want tijdens de lunch duurde het allemaal redelijk lang.

We blijven nog even hangen na het eten. Niet lang want de dames van het restaurant sloten om 21 u de boel af.