Paardenkracht

Het heeft de hele nacht gesneeuwd. Bij het wakker worden kunnen we met een beetje moeite alleen nog door een spleetje naar buiten kijken. De rest van de dome ligt vol met sneeuw.

De dome heeft geen eigen douche of toilet. Vannacht in de kou naar de w.c. was dan ook niet zo leuk. Op nog geen 50 meter ligt de hotelkamer dus voelt best vreemd. Maar het heeft wel iets voor één nachtje.

Rond 7 uur de spulletjes bij elkaar geraapt en naar de kamer gelopen. Lekker warm douchen en daarna weer ontbijten.

Vandaag geen dieren maar paardenkrachten die voor ons aan het werk gaan. Met sneeuwscooters gaan we ruim 70 kilometer door de open vlaktes, bossen en meren crossen. Vanzelfsprekend krijgen we eerst weer een duidelijke instructie van Lauri.

En dan gaan we. Eerst met een max van 35km per uur. Hard zat al zeg ik het zelf. Na een beetje gewend te zijn gaat de begrenzer eraf en halen we met gemak de 70 km per uur. Henk begint met rijden. Zelf ben ik niet zo’n rijder. Ken mezelf een beetje, ben best wel onhandig al zeg ik het zelf.

Het zicht is slecht. Continu sneeuw. Maar ook een stuk minder koud dan gisteren dat is dan wel weer het voordeel van sneeuw. Voor vandaag past dit weer er wel bij.

Na 25 kilometer stoppen we bij onze lunchplek. Weer een kleine cabin met een grote vuurkorf in het midden om eten op klaar te maken. En natuurlijk om jezelf op te warmen. Want dat was weer hard nodig. Wat kan een mens toch koude tenen hebben. Handen niet trouwens. Ik heb vandaag de handwarmers van de ANWB gebruikt. Echt een super uitvinding. De hele dag warme handen met deze kou.

De lunch bestaat vandaag uit wraps met roomkaas en verse gebakken zalm. Wat een feestje is het toch iedere dag bij de lunch. Zelfs de niet-visliefhebbers gaan voor een tweede ronde.

En dan stap ik achter het stuur. Beetje touren bij 30km vind ik wel aardig. Maar harder, daar heb ik geen zin in. Wil het liefst een beetje om me heen kijken en niet de hele tijd geconcentreerd achter het stuur zitten en op de weg te letten. Bij de eerste de beste stop wissel ik dan ook weer met Henk. En kruip op mijn vertrouwde plekje achterop. Daarna wisselt Henk met Demi en ga ik bij Walter achterop zitten. Dacht daar zit ik prima, die kan het wel. En dat klopte dus niet! Na een klein stukje lagen we al op de grond met de sneeuwscooter bovenop mij. Door de zachte sneeuw viel het gelukkig allemaal wel mee. Maar de schrik zat er goed in. Begrijp nu ook dat het afsluiten van de extra verzekering voor vandaag verstandig is. Een ongeluk zit in een klein hoekje.

Verder ging het prima. Laatste stukje weer terug bij Henk op de scooter. Nu lag ik bijna weer. Deze keer door Henk zijn stuurkunsten. Als ervaren bijrijder nu wel mijn volledig gewicht in de strijd gegooid om rechtop te blijven staan.

Rond 17 uur waren we weer terug bij het hotel. Drankje in de pub en plannen maken voor morgen.